San Beda is being attacked on all sides. Kaliwa't kanan ang suntok at tadyak ng maraming entities sa paaralan ko na para bang ito naman ang umeexpereince ng hazing. Gayun pa man, hindi ko ito isinusulat at balak ilathala sa internet para ipagtanggol ang San Beda.
Siguro nga nararapat na magalit lamang ang karamihan dahil sikat nanaman kami. Yun nga lang, sikat sa maling kadahilanan. Naiintindihan namin na masama ang loob niyo dahil isang buhay nanaman ang siningil dahil lamang sa tinatawag ng mga fraternities na "brotherhood." Nabalitaan ko pa kahapon habang nasa lamay ako na may isang reporter na kulang na lamang e sampalin at mura-murahan ang San Beda kung naging tao lamang 'to. May isa pang nag sabi na "kung gusto niyo mag aral ng Law 'wag sa San Beda kung ayaw niyo mamatay." Again, hindi ko ko 'to ginawa dahil pinagtatanggol ko ang San Beda. Madaming nagsasabing dapat managot ang San Beda. Pwedeng oo, pwedeng hindi. Ako sa sarili ko? Sa tatlong taon kong pagpasok doon, marami rami din ang akong himutok sa eskwelahan ko. Kung iisa-isahin ko baka lalo lang kayo magalit. So what is the purpose of this? Alam kong 'yan ang tanong mo kasi 1-2 minutes ka na nagbabasa di mo pa rin malaman. Ang totoo niyan, gusto ko lang naman malaman niyo na bawat estudyanteng nag-aaral sa San Beda e masama rin naman ang loob. Gusto ko lang malaman niyo na hindi rin naman namin 'to ginusto. Gusto ko lang malaman niyo na marami din sa aming hindi naman affiliated at hindi sumasangayon sa fraternities na gumagawa ng mga nakaksakit na initiation na 'yan. Gusto ko lang malaman niyo na hindi lang kayo ang lumalangitngit sa galit. Gusto ko lang malaman niyo na hindi lang kayo ang nagdadalamhati. Gusto kong malaman niyo na kami rin ay biktima at humihingi ng hustisya. At gusto kong malaman niyo na hindi lang sa paaralan ng San Beda nangyayari 'yan. Huwag kayong magalit sa aming mga Law students ng San Beda na para bang lahat kami ay suspects. Huwag kayong magsalita na para bang bawat sulok ng kasong 'to e napag aralan, nadigest at narecite niyo na sa kung sino man ang nagtatanong. Wala pa nga e may Facts, Issue at Ruling na yung iba. Ang nakaksama pa ng loob, sa Ruling lahat ng estudyante sa amin sentensyado. 'Wag ganon. Hindi tama 'yon. Hindi kami magkakakilalang lahat. Minsan hindi na rin naming magawanag tumingin sa nilalakaran at sa mga taong naglalakad at nakakasalubong na para bang may magagawa pa yung ilang segundo or minuto para masaulo yung Sections 60, 61, 62, 65, at 66 ng Negotiable Instruments Law, o Article 1458 ng Civil Code, o Section 131 ng Intellectual Property Code. Hindi kami nag susuppress ng kaalaman o kahit ano mang impormasyon na bumabalot sa pagkawala ni Andrei Marcos o ni Marvin Reglos. Kasi kami rin, hindi namin alam. Kasi kami rin, gusto namin malinawan sa mga nangyari. Kasi kami rin, gusto namin maparusahan yung mga humampas, sumipa, sumuntok, sumampal, at kung ano ano pang pananakit sa mga biktima. Kahit kaklase, kakilala, at kaibigan namin yung suspects, hustisya pa rin ang pipiliin namin. Bakit? Kasi walang nilalang ang deserving ng ganoong treatment. Ang gusto lang nila Andrei at Marvin e yung mga pinangakong benefits ng mga frats na yan at ang sinasabi nilang "brotherhood" no through thick and thin daw walang iwanan. Bakit? Kasi kahit nakasalubong o nakadaupang palad lang namin yung mga biktima sa school nung buhay pa sila, ang point kasi pinatay sila at di na namin sila makakasalubong o makakadaupang palad. At bilang kapwa estudyante, maniwala man kayo o hindi, masakit pa rin sa amin yon. Ninakawan kami sa komunidad na ginagalawan namin. Ninakawan kami ng 2 buhay. Ang ilan sa amin, ninakawan ng katabi mag review sa library. Ng kasabay sa LRT o bus. Ng kaagaw ng fries ng Potato Corner. Ng tatanungan ng kaso sa isang subject. Ng kaklase. Ng seatmate. Ng kaibigan. Close man kami sa mga biktima or hindi, ninakawan kami ng 2 parte ng buhay namen bilang mag aaral ng batas sa San Beda. Yung iba, on a more personal level. Natatakot din kami dahil sa susunod baka kaibigan o kaklase o kapatid naman namin yung susunod. Nasasaktan din kami. Kaya sa taong may masabi lang...please lang, next time mo na lang sabihin para mapag isipan mo muna.
Siguro nga nararapat na magalit lamang ang karamihan dahil sikat nanaman kami. Yun nga lang, sikat sa maling kadahilanan. Naiintindihan namin na masama ang loob niyo dahil isang buhay nanaman ang siningil dahil lamang sa tinatawag ng mga fraternities na "brotherhood." Nabalitaan ko pa kahapon habang nasa lamay ako na may isang reporter na kulang na lamang e sampalin at mura-murahan ang San Beda kung naging tao lamang 'to. May isa pang nag sabi na "kung gusto niyo mag aral ng Law 'wag sa San Beda kung ayaw niyo mamatay." Again, hindi ko ko 'to ginawa dahil pinagtatanggol ko ang San Beda. Madaming nagsasabing dapat managot ang San Beda. Pwedeng oo, pwedeng hindi. Ako sa sarili ko? Sa tatlong taon kong pagpasok doon, marami rami din ang akong himutok sa eskwelahan ko. Kung iisa-isahin ko baka lalo lang kayo magalit. So what is the purpose of this? Alam kong 'yan ang tanong mo kasi 1-2 minutes ka na nagbabasa di mo pa rin malaman. Ang totoo niyan, gusto ko lang naman malaman niyo na bawat estudyanteng nag-aaral sa San Beda e masama rin naman ang loob. Gusto ko lang malaman niyo na hindi rin naman namin 'to ginusto. Gusto ko lang malaman niyo na marami din sa aming hindi naman affiliated at hindi sumasangayon sa fraternities na gumagawa ng mga nakaksakit na initiation na 'yan. Gusto ko lang malaman niyo na hindi lang kayo ang lumalangitngit sa galit. Gusto ko lang malaman niyo na hindi lang kayo ang nagdadalamhati. Gusto kong malaman niyo na kami rin ay biktima at humihingi ng hustisya. At gusto kong malaman niyo na hindi lang sa paaralan ng San Beda nangyayari 'yan. Huwag kayong magalit sa aming mga Law students ng San Beda na para bang lahat kami ay suspects. Huwag kayong magsalita na para bang bawat sulok ng kasong 'to e napag aralan, nadigest at narecite niyo na sa kung sino man ang nagtatanong. Wala pa nga e may Facts, Issue at Ruling na yung iba. Ang nakaksama pa ng loob, sa Ruling lahat ng estudyante sa amin sentensyado. 'Wag ganon. Hindi tama 'yon. Hindi kami magkakakilalang lahat. Minsan hindi na rin naming magawanag tumingin sa nilalakaran at sa mga taong naglalakad at nakakasalubong na para bang may magagawa pa yung ilang segundo or minuto para masaulo yung Sections 60, 61, 62, 65, at 66 ng Negotiable Instruments Law, o Article 1458 ng Civil Code, o Section 131 ng Intellectual Property Code. Hindi kami nag susuppress ng kaalaman o kahit ano mang impormasyon na bumabalot sa pagkawala ni Andrei Marcos o ni Marvin Reglos. Kasi kami rin, hindi namin alam. Kasi kami rin, gusto namin malinawan sa mga nangyari. Kasi kami rin, gusto namin maparusahan yung mga humampas, sumipa, sumuntok, sumampal, at kung ano ano pang pananakit sa mga biktima. Kahit kaklase, kakilala, at kaibigan namin yung suspects, hustisya pa rin ang pipiliin namin. Bakit? Kasi walang nilalang ang deserving ng ganoong treatment. Ang gusto lang nila Andrei at Marvin e yung mga pinangakong benefits ng mga frats na yan at ang sinasabi nilang "brotherhood" no through thick and thin daw walang iwanan. Bakit? Kasi kahit nakasalubong o nakadaupang palad lang namin yung mga biktima sa school nung buhay pa sila, ang point kasi pinatay sila at di na namin sila makakasalubong o makakadaupang palad. At bilang kapwa estudyante, maniwala man kayo o hindi, masakit pa rin sa amin yon. Ninakawan kami sa komunidad na ginagalawan namin. Ninakawan kami ng 2 buhay. Ang ilan sa amin, ninakawan ng katabi mag review sa library. Ng kasabay sa LRT o bus. Ng kaagaw ng fries ng Potato Corner. Ng tatanungan ng kaso sa isang subject. Ng kaklase. Ng seatmate. Ng kaibigan. Close man kami sa mga biktima or hindi, ninakawan kami ng 2 parte ng buhay namen bilang mag aaral ng batas sa San Beda. Yung iba, on a more personal level. Natatakot din kami dahil sa susunod baka kaibigan o kaklase o kapatid naman namin yung susunod. Nasasaktan din kami. Kaya sa taong may masabi lang...please lang, next time mo na lang sabihin para mapag isipan mo muna.
Ako sa sarili ko, hindi ko lang kinocondemn yung mga nangyari. Pinapangako ko sa sarili ko na kung may kakilala man akong gusto sumali sa mga fraternities, gagawin ko lahat para maexplain sa kanya na hindi niya kailangan 'yon para makagraduate at maging lawyer. Sobra pa sa sapat ang pag aaral ng mabuti, suporta ng mga tunay na kaibigan at pamilya, at pagtitiwala at paghingi ng tulong sa Diyos para malampasan ang Law school, magkaroon ng maganda at masaganang buhay at malagpasan ang lahat ng pagsubok ng buhay.
Justice para sa lahat ng nawalan.
No comments:
Post a Comment